در علم کلام به اثبات رسیده که خداوند قادر بر هر امری است همان گونه که عالم به هر چیزی است . هر امری که قابلیّت تعلّق قدرت الهی را داشته باشد و محال ذاتی و وقوعی نباشد ، گرچه برخلا ف عادات عمومی است. لذا محال نیست که خداوند به جهت مصالحی عمر شخصی را طولانی کرده و از آفات مرگ او را نگه دارد . طبیعت آتش ، سوزاندن است ولی خداوند برای حضرت ابراهیم (ع) سرد و سلامت گردانید.و این همان اعجازی است که در علم کلام به آن اشاره شده است . علّامۀ طباطبایی می فرماید: « کسی که در علم کلام به آن اشاره شده است . علامۀ طباطبایی می فرماید: « کسی که روایات وارد شده از رسول اعظم و امامان اهل بیت (ع) در خصوص امام غایب امام غایب را مطالعه کرده باشد، به این نتیجه می رسد که نوع حیات آن حضرت با معجزه و خرق عادت است . و طبیعی است که خرق عادت امری محا ل نیست . و نمی توان خرق عادت را از طریق علم به طور مطلق نفی کرد . عوامل و اسبابی که در عالم تأثیر گذارند هرگز منحصر در حدود دید ما و شناخت ظاهری ما نیست . ما نمی توانیم عوامل دیگر را از ماوراء طبیعت نفی کنیم ... لذا ممکن است که عواملی در فرد یا افرادی از بشر وجود داشته باشد که بتواند انسان را بهره مند از عمر طولانی کند به حدّی که گاه به هزار یا هزاران سال برسد . بنابراین علم طبّ هرگز از کشف راز طول عمر انسان مطلع نشده است » .
شهید صدر رحمه الله می گوید: « ... مافرض می کنیم که عمر طولانی از حیث علمی ممکن نیست ... نتیجه چیست ؟ مقصود شما این است که بگویید: طولانی شدن عمر انسان تا چند قرن بر خلاف قوانین طبیعی است که علم با وسایل تجربی و پیشرفته به اثبات رسانده است . تازه به این نتیجه می رسیم که این حالت معجزه بوده که قانون طبیعی را در حالتی معین به جهاتی خاص معطّل گذاشته و خرق کرده است ... .
این معجزه برای کسی که از نصوصات قرآن و سنّت استمداد جسته و استفاده می کند ، چیز تازه یا غریبی نیست . ونیز عجیب تر از نقض قانون انتقال حرارت از جسم پر حرارت به جسم کم حرارت نیست ، که در مورد حضرت ابراهیم (ع) نقض شده است تا جان او محفوظ بماند . خداوند متعال می فرماید: *{قلنا یا نارُ کوُنی بَرداً و سلاماً علی إبراهیم َ. }*
آن گاه نمونه هایی از معجزات و خوارق عادات به جهت مصالحی اهمّ را مثال می زند که اگر از مسألۀ طول عمر در حدّ اعجاز مهمّتر نباشد در اهمیت کمتر نیست ... » .
لذا خداوند متعال درباره حضرت یونس (ذوالنون) می فرماید: *{ فلولا أنّهُ کانَ مِنَ المُسَبّحینَ * لَلَبِثَ فِی بَطنِهِ إلی یَومِ یُبعَثونَ }* ؛ « اگر او از تسبیح گویان نبود به طور حتم در شکم ماهی تا روز قیامت باقی می ماند . »
پس ممکن است کسی عمری طولا نی تا روز قیامت به طریق اعجاز داشته باشد .
آیا خداوند می تواند عمر کسی را به این حدّ طولانی کند ؟
