فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ ريحاً صَرْصَراً في أَيَّامٍ نَحِساتٍ لِنُذيقَهُمْ عَذابَ الْخِزْيِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَخْزى وَ هُمْ لا يُنْصَرُونَ
پس بر آنان تندبادى توفنده در روزهايى شوم فرستاديم تا در زندگى دنيا عذاب رسوايى را بدانان بچشانيم و قطعاً عذاب آخرت رسواكننده تر است و آنان يارى نخواهند شد.
سيد محمد ابراهيم بروجردي در تفسير جامع بیان می کند:
در غيبت نعماني ذيل آيه «لِنُذِيقَهُمْ عَذابَ الْخِزْيِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا» از ابي بصير روايت كرده؛ گفت حضور حضرت صادق علیه السلام عرض كردم مراد از خزي در دنيا چيست؟ فرمود: كدام خزي و خواري بدتر از اين مي باشد كه مرد در خانه خود نزد اهل و عيالش باشد، ناگاه ناله و شيون زن و فرزندش بلند شود و چون گويند چه شده و سبب اين زاري و فرياد چيست؛ جواب دهند اين فلان است كه هم اكنون مسخ شده و به اين هيأت درآمده است. حضورش عرض كردم اين كارها پيش از قيام حضرت حجة ارواحنا له الفداء است يا بعد از آن؟ فرمود پيش از قيام مسخ مي شوند.
