سعد بن عبدالله قمى مى گويد: به امام عصر ارواحنا له الفداء عرض كردم: اى فرزند رسول خدا تأويل آیه كهيعص[1] چيست؟ فرمود: اين حروف از اخبار غيبى است خداوند زكريا را از آن مطلع كرده و بعد از آن، داستان آن را به حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم
بازگفته است...

داستان از اين قرار است كه: زكريا از پرورد گارش درخواست كرد كه "اسماء خمسه طیبه را به وى بياموزد.

خداوند، جبرئيل را بر اوفرو فرستاد و آن اسماء را به او تعليم داد.

زكريا چون نام هاى محمد، على، فاطمه و حسن علیه السلام را ياد مى كرد، اندوهش برطرف مى شد وگرفتارى اش از بين مى رفت. و چون حسين علیه السلام را ياد مى كرد، بغض و غصه، گلويش را مى گرفت و مى گريست و مبهوت مى شد.

روزى گفت: بارالها چرا وقتى آن چهار نفر را ياد مى كنم، آرامش مى يابم و اندوهم برطرف مى شود؟ اما وقتى حسين را ياد مى كنم، اشكم جارى مى شود و ناله ام بلند مى گردد؟ خداى تعالى او را از اين داستان آگاه كرد و فرمود: كهيعص كاف اسم كربلا و هاء رمز هلاکت عترت طاهره است، و ياء نام يزيد ظالم بر حسين علیه السلام و عين اشاره به عطش و صاد نشان صبر او است .

زكريا وقتى اين مطلب را شنيد، غمگين شد و تا سه روز از عبادتگاهش بيرون نيامد، و به كسى اجازه ندادكه نزد او بيايد . گريه و ناله سر داد و چنين نوحه كرد: بار الها از مصيبتى كه براى فرزند بهترين خلايق خود، تقديركرده اى دردمندم. خدايا آيا اين مصيبت را بر آستانه او نازل مى كنى؟ آیا جامه اين مصيبت را بر تن على و فاطمه مى پوشانى آیا اين فاجعه را بر ساحت آنان فرود مى آورى؟ بعد از آن گفت: بارالها فرزندى به من عطا كن تا در پيرى چشمم به او روشن شود و او را وارث و وصی من قرار ده آنگاه مرا دردمند اوگردان همچنان كه حبيبت محمد را دردمند فرزندش گرداندى .

خداوند، يحيى را به او بخشيد و او را دردمند وى ساخت. و دوره حمل يحيى شش ماه بود و مدت حمل امام حسين علیه السلام نيز شش ماه بود و براى آن نيز قضيه اى طولانى است [2] .

آيه 75: حتی اذا راوا ما يوعدون اما العذاب واما الساعة ...."،؟ يعنى: تا وقتى آن چه به آنان وعده داده مى شود: يا عذاب يا قيامت را ببينند امام صادق علیه السلام فرمودند: منظور از ساعة، قيام قائم است. [3]