سؤال از کم بودن زنان در مقایسه با مردان حرف صحیح و پسندیده ای نیست، چرا که یاری کردن را فقط به سلاح دست گرفتن و جنگیدن محدود می کند. یار واقعی امام، کسی است که با تمام وجود در خدمت امام و اهداف ایشان باشد و در دوران غیبت به تمامی وظایفی که به عنوان «منتظر» بر عهده ی او گذاشته شده؛ عمل کند و گوش به فرمان و مطیع ولایت فقیه باشد. مگر حضرت زهرا (س) و حضرت زینب (س) امام خودشان را یاری نکردند؟! آیا سلاح به دست گرفتند؟ کسی که اندک آشنایی با تاریخ داشته باشد، نمی تواند تأثیر حرکت و اقدامات آنها را در روند و پیشرفت دین مبین اسلام انکار کند. اصولاً حرکت فرهنگی پایه و اساس هر حرکتی است، چرا که اگر یاری امام در بُعد فرهنگی تبیین نشود و مردم از اهداف و برنامه های امام اگاه نشوند، هیچ گاه سلاح به دست نمی گیرند و کمک نمی کنند. پس زنان در این عرصه بسیار مهم و تأثیرگذارند و نقش بزرگی را می توانند ایفا کنند. همچنین در مواردی که یاری کردن مربوط به حالت جنگ و قیام است، طبیعی است که مردان باید حضوری پررنگ تر و فعال تر داشته باشند، به خاطر اینکه نوع خلقت و ویژگی های جسمانی مرد و زن متفاوت از هم است و جنگ سازگاری با ظاهر زنان ندارد؛ البته در موارد ضرورت جنگ بر همه واجب می شود حتی زنان، اما در موارد عادی به خاطر لطافت روحی و جسمی و ویژگی های ظاهری زنان، جنگ از آنان برداشته شده و مردان مکلف به جنگ و جهاد شده اند.