تأثیر دعا را می توان از دو زاویه بررسی کرد: 1-دعا درباره شخص امام زمان علیه السلام و 2-تأثیر دعا برای دعا کننده. از نگاه اول دعا در سلامتی حضرت مؤثر است، زیرا آن حضرت انسان است و به دلیل زندگی در این دنیا تحت تأثیر بلاها و آفات همین دنیا هم قرار می گیرد، بنابراین امکان دارد که حضرت بیمار شود. همان طور که دعا کردن در سلامتی و بهبودی بیماری مؤثر است در جلوگیری از رسیدن بلا و آفت به انسان هم تأثیرگذار می باشد. بنابراین دعا برای سلامتی ایشان منافاتی با عمر طولانی و خواست خدا در این زمینه ندارد، زیرا خداوند برای حفظ سلامتی حضرت مهدی از طریق اسباب اراده خودش را جاری می کند و یکی از مهم ترین اسباب، دعا است و به وسیله دعای مؤمنان آفات و بلایا از وجود حضرت صاحب الزمان (ع) دور می شود. در عین اینکه وعده خداوند درباره زنده نگه داشتن حضرت است نه سالم نگه داشتن ایشان. منافاتی ندارد که حضرت زنده باشد اما به خاطر زندگی در این دنیا جسمش بیمار شود و به سبب دعای مؤمنان بهبود یابد. از منظر دیگر؛ دعا برای سلامتی حضرت، راهی برای ارتباط روحی و معنوی با ایشان است که اثرات بسیار زیادی دارد و باعث کمال بخشی روح ما می شود. همچنین دعا کردن نوعی عرض ارادت و محبت نسبت به حضرت است که قطعاً این اظهار محبت از جانب ایشان بی پاسخ نخواهد ماند. همچنین دعا کردن برای وجود و سلامتی حضرت به معنی مقدم دانستن ایشان بر تمام چیزهای دیگر و نقش و تأثیر حضرت را در زندگی و جامعه مدنظر قرار دادن است. این مسأله باعث افزایش محبت ایشان در دل ها می شود چرا که ذکر محبوب باعث ازدیاد محبت می شود.