شکی نیست که وقتی با خداوند متعال مناجات می کنیم و نیازها و احتیاجات خود را به محضر مقدسش عرضه می داریم همسو و متناسب با نیازمان نام ها و صفات مقدس او را بر زبان می آوریم. مثلاً در مقام طلب مغفرت از ساحت مقدس خداوند متعال او را یا غفار و در مقام طلب نمودن روزی حلال و فراوان با کلمه یا رزاق و در مقام درخواست ثبات قدم و استوار و پایدار ماندن در راه حق او را با جمله یا مقلب القلوب و الابصار و امثال آن می خوانیم. بنابراین برای اجابت دعا و قبولی مناجات با خداوند متعال، راه و رمز و اوقات و ساعات خاصی وجود دارد که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و اهل بیت علیه السلام آنها را در میان احادیث و روایات معتبر به ما تعلیم نموده اند. به گونه ای که حتی دعای صبح وشام و دعای اول و آخر هفته و ماه و سال و چند و چون آن را هم یاد داده اند. اما کنیه اباصالح را در کجا و چه وقت باید خواند.
از امام محمد باقر علیه السلام و همچنین امام جعفر صادق علیه السلام روایت کرده اند که فرموده اند: «اِذا ضَلَلت فِی الطَریقِ فَناد یا «صالِح» و «یا اَبا صَالِح» ارشدنا اِلی الطَریق رحمکم الله؛
اگر در دشت و صحرا از جاده منحرف شده و راه را گم کردید پس اباصالح و یا صالح را صدا کن و بگو: ای صالح و یا ای اباصالح ما را دریابید و راه را بر ما نشان دهید، خداوند شما را رحمت می کند.»
بر روی همین اساس است که علمای ربانی و مؤمنین پیرو اهل بیت علیه السلام در جلسات و اجتماعات معنوی و پرشورشان، آن هم نه فقط در حال گم شدن در دشت و صحرا، بلکه در همه گمراهی های فکری و عملی و علمی و نابسامانی های مادی و معنوی در غیبت کبری، امام زمان را با کنیه اباصالح به کمک و یاری و استمداد می طلبند. و علت این که چرا در این مواقع گم شدن در صحرا از عبارت های) به جای گفتن یا الله و مانند آن به گفتن یا صاحب الزمان و یا اباصالح المهدی ادرکنی سفارش شده است، در حالی که خداوند مهربانتر و نیرومندتر از امام زمان علیه السلام است؟ این است که چون امام زمان علیه السلام خلیفه الله و حجت خداوند متعال در میان مردم و راهنمای ایشان است بدین جهت در مقام گم کردن راه و گم شدن در دشت و صحرا و یا متحیرّ ماندن در امور دیگر به مدد خواستن از امام زمان علیه السلام توصیه و سفارش کرده اند. چرا که خداوند سبحان، ایشان را برای ارشاد و راهنمایی مردم برگزیده است و آن بزرگوار جهت ارشاد و راهنمایی و صعود به مدارج عالی ایمان و خوشبختی بهترین راه گشا و برترین هدایتگر است، لذا کمک خواستن از امام زمان علیه السلام به منزله کمک گرفتن از خداوند متعال می باشد.
برگرفته از کتاب وظایف شیعیان در زمان غیبت امام زمان-سیدرضی سیدنژاد
