شاید شما نیز دیده اید اشخاصی را که در ذهن خویش از وجود مقدس امام زمان ارواحنا فداه جز شخصیتی شمشیر به دست که جوی خون به راه می اندازد و از کشته ها پشته ها می سازد ، ذهنیت و تصویر دیگری ندارند!
تأسف بار آن است که این طرز تفکر و ذهنیت را به دیگران نیز انتقال می دهند و سیمای مهربان و عدالت گستر آن حضرت را در اذهان و افکار عمومی مخدوش می نمایند و از دعا برای ظهور ایشان (که تنها راه نجات است) منصرف می دارند ! … و این از بزرگترین جفاها به آن وجود سراسر مهر و شفقت و رحمت است. حتی برخی از دین باوران، از روی مزاح یا عدم توجه به پی آمدهای منفی کلام خویش، از جای شمشیر امام عصر (ع) بر روی گردن خود و یا دیگران سخن می گویند! در یک برنامه رادیویی راجع به حضرت ولی العصر (عج) گفته شد در یکی از مدارس تهران، راجع به مسأله ی ظهور ، نظرسنجی به عمل آمده است. هفتاد درصد دانش آموزان اظهار داشتند دوست ندارند امام زمان (ع) بیاید! و در پاسخ به این سؤال که چرا دوست ندارند امام عصرشان بیایند پاسخشان این بود اگر امام زمان (ع) بیاید ما را گردن می زند!!
این جاست که باید بر غربت امام عصر (ع) خون گریست و در این مصیبت، گریبان چاک کرد. آیا غربت از این بالاتر متصور است؟ امام مهربانی که نه تنها دوستان و محبان، که دشمنانش به برکت او زنده اند و نفس می کشند و روزی می خورند، امام مهربانی را که از پدر دل سوزتر، از مادر مهربان تر و از برادر صمیمی تر است، امام مهربانی را که قرار است با آمادنش اشکی از گوشه ی چشم یتیمی نچکد و کسی رنج گرسنگی نکشد و درد مندی از درد ننالد و گرفتاری در حبس نماند و بدهکاری از پرداخت قرض خویش عاجز نباشد و بی پناهی گوشه ی خیابان نخوابد و سفره ای بدون نان نماند. امام مهربانی را که بناست انتقام مظلومان و ستم دیدگان تاریخ را بستاند، امام مهربانی را که قرار است غم ها را پایان دهد، درد ها را درمان و نابسامانی ها را سامان بخشد…
اگر تاکنون از برق شمشیر آن حضرت سخن گفته ایم، باید به درگاه خداوند به توبه و استغفار آوریم و از ساحت مقدس آن مظهر رحمت خداوند متعال، به خاطر این اتهام، عفو و بخشش طلب کنیم. حقیقت این است که وجود مقدس حجه بن الحسن ارواحنا فداه که خاتم الاوصیاست هم چون خاتم الانبیا (ص) رحمه للعالمین است و از القاب شریف او کاشف البلوی، غوٍث، رحمه الواسعه، کهف و … است. این القاب در روایات، ادعیه و زیارت ایشان به وفور یافت می شود. در زیارت جامعه کبیره اهل بیت پیامبر (ع) را معدن رحمت، نهایت بردباری و گذشت، اصل و ریشه ی کرم و محبت، برطرف کننده ی غم ها و آسان کننده ی سختی ها خطاب می کنیم. امام هشتم حضرت رضا علیه السلام می فرمایند امام، هم نشین؛ هم دل؛ پدر مهربان و برادر و یاور است و همانند مادر نیکوکار و مهربان نسبت به فرزند خردسال و پناه بندگان است.
