احمد بن هلال کرخی

از پیروان اهل بیت و منحرف از مهدویت


احمد بن هلال، اهل روستاي بزرگی از منطقۀ «نهروان» بود که میان واسط و بغداد قرار دارد. گفته شده است وي از یاران حضرت هادي (علیه السلام) یا امام عسکري (علیه السلام) بود. وي مشهور به غلو و مورد لعن ونفرین ابدي است. [1]
وی نخست از افراد مورد اطمینان حضرت عسکري (علیه السلام) و از اصحاب ویژه و روایت کننده از امامان معصوم (علیهم السلام) بود.
54 بار به زیارت خانه خدا رفت که بیست بار آن با پاي پیاده بود، امّا دچار کژي شد؛ به گونه اي که حضرت عسکري (علیه السلام) او را بسیار نکوهش کرد و درباره اش فرمود: «از این صوفی ریاکار و بازیگر پروا کنید.» [2]

برخی نیز این جمله را در نکوهش او، از جانب حضرت مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دانسته اند که در هر حال نشانگر پلیدي و گمراهی این مرد است. او تا زمان نیابت محمد بن عثمان زیست و با سماجت بسیار، سفارت آن جناب را انکار کرد. از حضرت مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دربارة لعن و نفرین بر او و لزوم بیزاري از کارهایش توقیعی صادر شد. [3]
بیشتر کتابهاي رجالی، به او لقب «عَبَرْتایی» داده اند. [4] شیخ طوسی در کتاب الغیبه وي را «کرخی» نامگذاري کرده و به او «بغدادي» نیز گفته شده است.
احمد بن هلال تا آخر سفارت نایب نخست، دچار کژي نشده بود؛ ولی پس از وفات عثمان بن سعید، در نایب دوم شک کرد و نیابت او را نپذیرفت. [5]
شیعیان هم پس از برکناري، او را نفرین شده دانسته و از وي دوري جستند.
پس از مرگ وي، توقیعی از ولی عصر (علیه السلام) صادر شد:
خداوند متعال از فرزند هلال نگذرد که بدون هماهنگی و خشنودي ما، در کار ما مداخله و فقط به میل خود عمل می کرد، تا آنکه پروردگار، با نفرین ما زندگی اش را به انجام رساند. ما در زمان زندگی اش نیز انحرافش را به شیعیان خاص خود گوشزد کردیم. این را به هر کس که در بارة او می پرسد، برسانید. هیچ یک از شیعیان ما معذور نیست در آنچه افراد مورد اعتماد از ما نقل می کنند، تردید کند؛ زیرا می دانند ما اسرار خود را با آنان می گوییم.
آن حضرت در توقیعی دیگر فرمود:
ابن هلال، ایمان خود را پایدار نداشت و با آنکه مدت طولانی خدمت کرد، به دست خود ایمانش را به کفر دگرگون ساخت و
خدا نیز او را کیفر داد. [6]


پی نوشت:
1-ر.ك: احمد بن علی نجاشی، رجال النجاشی، ص 82 ، رقم 199
2- محمد بن عمر کشی، رجال الکشی، ص 535 ، ش 1020، «احْذَرُوا الصُّوفِیَّ الْمُتَصَنِّع»
3- شیخ طوسی، کتاب الغیبۀ، ص 353
4- ابن داود حلی، رجال ابن داود، ص 425 ؛ شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص 384 ؛ علامه حلی، رجال العلامه، ص 202
5- سید محمد صدر، تاریخ الغیبۀ الصغري، ص 502
6- محمد بن عمر کشی، رجال الکشی، ص 536 ؛ ر.ك: شیخ طوسی، کتاب الغیبۀ، ص 35