مهدی جان! در دنيا تا تو را ناپيدا ديدند غفلت ها را تابلوي پُررنگي كردند براي اثباتِ غايب بودنت اما دريغ كه ناپيدايي تو را بيشتر از پيدا بودن به رُخ اهل زمين مي كشد كه هر كه چشم فطرتش را به سمت خدا باز نگاه دارد حتماً تو را در قاب خلقت براي بقاي هدايت خواهد ديد.
بماند كه ابليس هم از غيبت مانند اهل زمين به نفع خود در حال سوء استفاده است كه فريب دهد. كه غافلانِ دور مانده از حضورِ تو را به سمت زمين دعوت كند. اما اگر ذره اي به حضورت ايمان داشته باشم بس است براي رهايي ام از بندهاي فريبِ هزار رنگِ ابليس
خدايا به نام مهدي مرا از شَرّ شيطان و هواهاي نفساني ام رها كن تا در پرتو حضورِ مولايم به تو برسم.
