شيعه معتقد است كه مهدى، فاطمى است.

يعنى از فرزندان آن بانوى بزرگوار است و پسر امام حسن عسكرى علیه السلام و دوازدهمين امام و وصى و جانشين پيامبر است . شيعه برخلاف ساير فرق اسلامى معتقد است كه زمين هيچگاه خالى از حجت نخواهد بود.[1]

لذا يكى از امتيازاتش از ساير فرق، اعتقاد به مهدى موعود ارواحنا له الفداء با نام و نشان است.

شيعه درباره وجود حضرت مهدى ارواحنا له الفداء و ظهور او در آخرالزمان، كتاب هاى بسيارى تأليف كرده و مقالات و رساله هاى بسيارى نوشته است. اين نوشتن عمدتأ از زمان امام حسن عسكرى علیه السلام شروع شده و تا عصر حاضر ادامه يافته است.
برخى از كتاب هاى شيعه كه درباره حضرت مهدى ارواحنا له الفداء نوشته شده چه مستقلاً و چه فصلى ازكتاب عبارتند از: اصول كافى از كلينى، كمال الدين ازصدوق، ارشاد از شيخ مفيد، الوجيزه فى الغيبة از سيد مرتضى علم الهدى، غيبة از شيخ طوسى، غيبة نعمانى از محمد بن ابراهيم نعمانى، الملاحم والفتن از سيد بن طاووس، اعلام الورى از امين الاسلام طبرسى، المحجة فيما نزل فى القائم الحجة از سيد هاشم بحرانى، بحارالانوار علامه محمد باقر مجلسى، اثبات الهدى از شيخ حر عاملى، نجم الثاقب از ميرزا حسين نورى، منتخب الاثر از آية الله صافى و ده ها كتاب ديگر .